Wielkanoc 2022. Wielki Czwartek
Rano – o 9.30 - w katedrze opolskiej biskup Andrzej Czaja celebrował będzie Mszę św. Krzyżma.
W jej trakcie święci się Krzyżmo potrzebne do udzielania sakramentów bierzmowania i kapłaństwa, a także do konsekracji kościołów i ołtarzy, olej katechumenów używany w czasie sakramentu chrztu oraz olej chorych używany przy sakramencie namaszczenia chorych.
Krzyżmo to jest oliwa zmieszana z balsamem (balsam symbolizuje Ducha Świętego). Oznacza ono Chrystusa, w którym człowieczeństwo złączone jest z bóstwem. Jest ono symbolem mocy Bożej.
Kapłani obecni w katedrze ze swoim biskupem odnawiają w Wielki Czwartek przyrzeczenia złożone podczas święceń.
Tegoroczna Msza św. Krzyżma będzie miała szczególny charakter. Symbolicznie będzie ona początkiem obchodów jubileuszu 50-lecia diecezji opolskiej.
Msza św. Wieczerzy Pańskiej to Eucharystia sprawowana w Wielki Czwartek we wszystkich Kościołach. Przypomina i uobecnia Ostatnią Wieczerzę.
W jej trakcie Pan Jezus ustanowił Najświętszy Sakrament i sakrament kapłaństwa. W trakcie tej liturgii po śpiewie „Chwała na wysokości” milkną dzwonki (zostają zastąpione przez kołatki) i organy. Nie będą one używane w liturgii aż do Wigilii Paschalnej w Wielką Sobotę w nocy.
W trakcie tej mszy w Wielki Czwartek - po kazaniu – w katedrze biskup, a w innych kościołach, gdzie zwyczaj ten jest praktykowany, proboszcz myje nogi dwunastu przedstawicielom parafii – kobietom i mężczyznom. Jest to powtórzenie gestu Pana Jezusa, który w Wieczerniku umył nogi apostołom, dając im przykład miłości.
Po Mszy św. Wieczerzy Pańskiej tradycyjnie z ołtarzy zdejmuje się obrusy i świece. Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do tzw. Ciemnicy symbolizującej samotność Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym i po osądzeniu przez Sanhedryn w więzieniu.
Wielkanoc 2022. Wielki Piątek
Wielki Piątek to dzień śmierci Chrystusa na krzyżu. Dzień modlitwy i zadumy. Adoracja krzyża jest najważniejszym wydarzeniem wielkopiątkowej liturgii.
Charakter tego dnia jest w Kościele szczególny. Tego dnia nie odprawia się mszy świętej, by podkreślić, że dla chrześcijan jest to dzień modlitwy i zadumy. Na znak żałoby nie dzwonią dzwony i nie grają organy. Podczas liturgii zamiast dzwonków używa się kołatek.
W kościołach odprawia się w tym dniu nabożeństwo drogi krzyżowej, a wieczorem ceremonie wielkopiątkowe.
Rozpoczynają się one w zupełnej ciszy, a celebrans przez chwilę leży krzyżem przed ołtarzem. W tym czasie wierni klęczą. Dalej następuje liturgia Słowa Bożego – w jej skład wchodzą dwa czytania oraz opis Męki Pańskiej z Ewangelii św. Jana.
Następnie ma miejsce adoracja krzyża i jest ona centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej. Ksiądz stopniowo odsłania ramiona krzyża i śpiewa trzykrotnie: "Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata", na co wierni odpowiadają: "Pójdźmy z pokłonem". Następnie kapłani, służba liturgiczna i wierni całują rany Jezusa na krzyżu. Na zakończenie następuje Komunia święta, a po niej Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do przygotowanej kaplicy (zwanej w tradycji ludowej Grobem Pańskim). Tam odbywa się adoracja.
Na ołtarzu umieszczonym przy Grobie lub na specjalnym tronie wystawia się Najświętszy Sakrament w monstrancji okrytej białym przejrzystym welonem - symbolem płótna, w które owinięto ciało zmarłego Chrystusa. W wielu kościołach przez całą noc trwa adoracja.
Zwyczaj budowania Bożych Grobów zawdzięczamy biskupowi Augsburga, Ulrykowi, który w drugiej połowie X wieku przenosił w Wielki Piątek konsekrowaną hostię do miejscowego kościoła św. Ambrożego, tam składał ją na ołtarzu i przykrywał kamieniem. W niedzielę Wielkiej Nocy zanosił ją w procesji z powrotem do parafialnego kościoła św. Jana.
Od XI wieku zwyczaj budowania Bożego Grobu pojawił się także we Francji, Włoszech, Austrii i w Czechach. W Polsce od XV wieku przenoszono do Bożego Grobu Najświętszy Sakrament i krzyż. Sto lat później utrwalił się obowiązujący do dziś zwyczaj przechowywania w Bożym Grobie monstrancji zasłoniętej welonem. Wtedy utrwalił się też zwyczaj modlitewnego czuwania w Bożym Grobie i zaciągania przy nim symbolicznych wart przez różne grupy społeczne i zawodowe.
Wielki Piątek to także w Kościele katolickim dzień postu ilościowego (trzy posiłki, w tym jeden do syta) i jakościowego (nie je się tego dnia pokarmów mięsnych).
Pierwsze liturgiczne obchody Wielkiego Piątku odbywały się w starożytnej Jerozolimie. Wierni gromadzili się przed wschodem słońca przed kolumną biczowania Chrystusa, a później przy Jego grobie, by adorować drzewo krzyża.
Na Śląsku Wielki Piątek był dniem niezwykłym w obrzędowości ludowej. Całe rodziny wstawały o świcie, aby uczestniczyć w nietypowej kąpieli w pobliskiej rzece lub strumieniu. Obmywano twarz, ręce i nogi. Wierzono, że tego dnia woda ma moc uzdrawiania. Mawiano, że idzie się na Cedron. Wyjście to nazywano także "cicha wodą", ponieważ należało dopełnić tego zwyczaju w ciszy i skupieniu. Jeżeli ktoś był chory i nie mógł sam przyjść, przynoszono mu wodę w dzbanie.Wielka Sobota. W Kościele wierni spotykają się przy Bożym Grobie
Wielkanoc 2022. Wielka Sobota
Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym.
Po śmierci krzyżowej i złożeniu do grobu wspomina się zstąpienie Jezusa do otchłani. Wiele starożytnych tekstów opisuje Chrystusa, który "budzi" ze snu śmierci do nowego życia Adama i Ewę.
W Wielką Sobotę (podobnie jak wczoraj) nie odprawia się mszy św. Aż do wieczora, kiedy to celebrowana jest Liturgia Wigilii Paschalnej - najważniejsze i najdłuższe nabożeństwo roku kościelnego.
Wielka Sobota to - według tradycji - dzień odwiedzania Bożego Grobu. Ta adoracja potrwa przez cały dzień, aż do wieczornej liturgii Wigilii Paschalnej.
Zwyczaj budowania Bożych Grobów zawdzięczamy biskupowi Augsburga, Ulrykowi, który w drugiej połowie X wieku przenosił w Wielki Piątek konsekrowaną hostię do miejscowego kościoła św. Ambrożego, tam składał ją na ołtarzu i przykrywał kamieniem. W niedzielę Wielkiej Nocy zanosił ją w procesji z powrotem do parafialnego kościoła św. Jana.
Od XI wieku zwyczaj budowania Bożego Grobu pojawił się także we Francji, Włoszech, Austrii i w Czechach. W Polsce od XV wieku przenoszono do Bożego Grobu Najświętszy Sakrament i krzyż. Sto lat później utrwalił się obowiązujący do dziś zwyczaj przechowywania w Bożym Grobie monstrancji zasłoniętej welonem na znak, że Ciało Pańskie było w grobie zawinięte w całun. Wtedy utrwalił się też zwyczaj modlitewnego czuwania w Bożym Grobie i zaciągania przy nim symbolicznych wart przez różne grupy społeczne i zawodowe.
W ostatnim dniu Wielkiego Tygodnia zwyczajowo błogosławi się pokarmy na śniadanie wielkanocne. Tradycja ta sięga w Polsce przełomu XIII i XIV wieku. Jest także znana w innych rejonach Europy, m.in. w Słowenii, w Styrii i Karyntii w Austrii oraz w Bawarii.
Pokarmy składające się na tzw. święconkę mają swoją utrwaloną symbolikę: chleb jest znakiem Ciała Pańskiego, mięso i wędliny mają przypominać ofiarne baranki paschalne, sól oznacza trwałość i dojrzałość chrześcijańską, chrzan - zdrowie i siły fizyczne zaś jajko jest symbolem nowego i odradzającego się życia.
Wieczorem w kościołach odprawiona zostanie liturgia Wigilii Paschalnej. Składa się na nią: liturgia światła, podczas której święci się ogień i wnosi się uroczyście do świątyni zapalony paschał - świecę symbolizującą Chrystusa zmartwychwstałego, rozbudowana liturgia słowa z ok. 10 czytaniami ze Starego i Nowego Testamentu, liturgia chrzcielna z poświęceniem wody oraz Eucharystia. W jej trakcie - po raz pierwszy - po okresie wielkiego postu - zabrzmi śpiew „Alleluja”.
Czytaj wszystkie najważniejsze informacje z powiatu strzeleckiego. Kup aktualne e-wydanie "Strzelca Opolskiego"!
Komentarze